Zolmitriptan Actavis, tabletka powlekana 2,5 mg (tabletki powlekane Zolmitriptan Actavis 2,5 mg to jasnożółte, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki z nadrukiem „ZL 2,5ᔔ” po jednej stronie). (2023)

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie Wykaz substancji pomocniczych.

Umiarkowane lub ciężkie nadciśnienie i lekko niekontrolowane nadciśnienie.

Ta grupa substancji (5HT_1B/1Dβ-agonistów receptorów) były związane ze skurczem naczyń wieńcowych iz tego powodu pacjentów z chorobą niedokrwienną serca wykluczono z badań klinicznych. Zolmitryptanu Actavis nie należy zatem podawać pacjentom po przebytym zawale mięśnia sercowego lub chorobie niedokrwiennej serca, skurczu naczyń wieńcowych (dławica Prinzmetala), chorobie naczyń obwodowych ani pacjentom, u których występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe wskazujące na chorobę niedokrwienną serca.

Jednoczesne podawanie ergotaminy, pochodnych ergotaminy (w tym metysergidu), sumatryptanu, naratryptanu i innych 5HT_1B/1Dagonistów receptorów z zolmitryptanem jest przeciwwskazane (patrz Interakcje).

Zolmitryptanu nie należy podawać pacjentom z incydentem naczyniowo-mózgowym (CVA) lub przemijającym napadem niedokrwiennym (TIA) w wywiadzie.

Zolmitryptan jest przeciwwskazany u pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 15 ml/min.

Dawkowanie

Zalecana dawka zolmitryptanu w leczeniu napadu migreny wynosi 2,5 mg. Zolmitryptan należy przyjąć jak najszybciej po wystąpieniu migreny, ale jest on również skuteczny, jeśli zostanie przyjęty w późniejszym okresie.

Jeśli objawy migreny powrócą w ciągu 24 godzin od początkowej odpowiedzi, można przyjąć drugą dawkę. Jeśli konieczne jest podanie drugiej dawki, nie należy jej przyjmować w ciągu 2 godzin od podania pierwszej dawki. Jeśli pacjent nie zareaguje na pierwszą dawkę, jest mało prawdopodobne, aby druga dawka podczas tego samego napadu była pomocna.

Jeśli pacjent nie uzyska odpowiedniego złagodzenia przy dawce 2,5 mg, w przypadku przyszłych napadów należy rozważyć podanie dawki 5 mg zolmitryptanu.

Całkowite dzienne spożycie nie powinno przekraczać 10 mg. W ciągu 24 godzin należy przyjąć maksymalnie 2 dawki zolmitryptanu.

Zolmitryptan nie jest wskazany w profilaktyce migreny.

Populacja pediatryczna

Dzieci (poniżej 12 lat)

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania zolmitryptanu w postaci tabletek u dzieci nie zostały ocenione. Dlatego zolmitryptan nie jest zalecany dla dzieci.

Młodzież (12–17 lat)

Skuteczność tabletek zolmiptryptanu nie została wykazana w kontrolowanym placebo badaniu klinicznym u pacjentów w wieku od 12 do 17 lat. Dlatego nie zaleca się stosowania zolmitryptanu u młodzieży.

Pacjenci powyżej 65 roku życia

Nie oceniano bezpieczeństwa i skuteczności zolmitryptanu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Dlatego zolmitryptan nie jest zalecany osobom w podeszłym wieku.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie wymagają dostosowania dawki, jednak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się dawkę maksymalną 5 mg na dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z klirensem kreatyniny przekraczającym 15 ml/min (patrz punkt 4.2).

Interakcje wymagające dostosowania dawki (patrz Interakcje)

U pacjentów przyjmujących inhibitory MAO-A zaleca się dawkę maksymalną 5 mg na dobę. U pacjentów przyjmujących cymetydynę zaleca się maksymalną dawkę 5 mg zolmitryptanu na dobę.

U pacjentów przyjmujących specyficzne inhibitory CYP1A2, takie jak fluwoksamina i chinolony (np. cyprofloksacyna), zaleca się stosowanie maksymalnej dawki 5 mg zolmitryptanu na dobę.

Tryb administracji

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą.

Zolmitryptan należy stosować tylko wtedy, gdy rozpoznanie migreny jest w pełni ustalone. Podobnie jak w przypadku innych metod leczenia ostrej migreny, przed rozpoczęciem leczenia pacjentów z niezdiagnozowaną migreną i pacjentów z nietypowymi objawami bólu głowy należy wykluczyć inne potencjalnie poważne schorzenia neurologiczne. Zolmitryptan nie jest wskazany w leczeniu migreny połowiczej, podstawnej lub oftalmoplegicznej. U pacjentów leczonych 5HT zgłaszano udar i inne zdarzenia naczyniowo-mózgowe_1B/1D-agoniści. Należy pamiętać, że pacjenci z migreną są narażeni na pewne zdarzenia naczyniowo-mózgowe.

Zolmitryptanu nie należy podawać pacjentom z objawowym zespołem Wolffa-Parkinsona-White'a lub zaburzeniami rytmu związanymi z innymi zaburzeniami przewodzenia.

Podobny do innych 5HT_1B/1D-agonistów, skurcz naczyń wieńcowych, dusznicę bolesną i zawał mięśnia sercowego zgłaszano bardzo rzadko. Zolmitryptanu Actavis nie należy podawać pacjentom z czynnikami ryzyka choroby niedokrwiennej serca (np. paleniem tytoniu, nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą, dziedziczną) bez wcześniejszej oceny układu sercowo-naczyniowego (patrz punkt 4.2). Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku kobiet po menopauzie i mężczyzn w wieku powyżej 40 lat z tymi czynnikami ryzyka. Oceny te mogą nie identyfikować wszystkich pacjentów z chorobami serca i bardzo rzadko poważne zdarzenia sercowe wystąpiły u pacjentów bez współistniejącej choroby układu krążenia.

Podobnie jak w przypadku innych 5HT_1B/1Dagonistów receptorów, po podaniu zolmitryptanu zgłaszano uczucie ciężkości, ucisku lub ucisku w przewodzie sercowym (patrz Działania niepożądane). Jeśli wystąpi ból w klatce piersiowej lub objawy wskazujące na chorobę niedokrwienną serca, nie należy podawać dodatkowych dawek zolmitryptanu do czasu przeprowadzenia odpowiedniej oceny medycznej.

Podobnie jak w przypadku innych 5HT_1B/1D-agonistów, u pacjentów z nadciśnieniem w wywiadzie i bez nadciśnienia tętniczego zgłaszano przemijające podwyższenie ogólnoustrojowego ciśnienia krwi. W bardzo rzadkich przypadkach takie zwiększenie ciśnienia krwi było związane z istotnymi zdarzeniami klinicznymi. Nie należy przekraczać zalecanej dawki zolmitryptanu.

Działania niepożądane mogą występować częściej przy jednoczesnym stosowaniu tryptanów i leków ziołowych zawierających ziele dziurawca (Hypericum perforatum).

Po jednoczesnym leczeniu tryptanami i selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) zgłaszano występowanie zespołu serotoninergicznego (w tym zmiany stanu psychicznego, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe). Reakcje te mogą być poważne. Jeżeli jednoczesne leczenie zolmitryptanem i preparatami z grupy SSRI lub SNRI jest klinicznie uzasadnione, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia, podczas zwiększania dawki lub dołączania innego leku serotoninergicznego (patrz punkt 4.3).

Długotrwałe stosowanie jakiegokolwiek środka przeciwbólowego na bóle głowy może pogorszyć stan pacjenta. Jeśli pacjent to zauważy lub podejrzewa, należy skontaktować się z lekarzem i przerwać leczenie. Rozpoznanie bólu głowy spowodowanego nadmiernym leczeniem medycznym należy podejrzewać u pacjentów, u których występują nawracające lub codzienne bóle głowy pomimo (lub z powodu) regularnego stosowania leków przeciwbólowych.

Zolmitryptan Actavis zawiera laktozę. Pacjenci z którąkolwiek z następujących chorób dziedzicznych nie powinni stosować tego leku: nietolerancja galaktozy, całkowity niedobór laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Przeprowadzono badania interakcji z kofeiną, ergotaminą, dihydroergotaminą, paracetamolem, metoklopramidem, pizotifenem, fluoksetyną, ryfampicyną i propanololem. Nie zaobserwowano klinicznie istotnych różnic w farmakokinetyce zolmitryptanu lub jego czynnego metabolitu.

Dane pochodzące od zdrowych ochotników nie wskazują na żadne farmakokinetyczne ani klinicznie istotne interakcje między zolmitryptanem a ergotaminą. Teoretycznie jednak istnieje zwiększone ryzyko skurczu naczyń wieńcowych i jednoczesne podawanie jest przeciwwskazane. Po podaniu preparatów zawierających ergotaminę powinien upłynąć co najmniej jeden dzień przed podaniem zolmitryptanu. Z kolei po podaniu zolmitryptanu powinno upłynąć co najmniej 6 godzin przed podaniem preparatu zawierającego ergotaminę (patrz Przeciwwskazania).

Po podaniu moklobemidu, swoistego inhibitora MAO-A, obserwowano niewielki wzrost (26%) AUC zolmitryptanu i trzykrotny wzrost AUC aktywnego metabolitu. Dlatego zaleca się maksymalne spożycie 5 mg zolmitryptanu na dobę u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO-A. Leków nie należy stosować razem, jeśli dawki moklobemidu przekraczają 150 mg dwa razy dziennie.

Po podaniu cymetydyny, ogólnego inhibitora P450, okres półtrwania zolmitryptanu wydłużył się o 44%, a AUC zwiększyło się o 48%. Ponadto okres półtrwania i AUC aktywnego metabolitu, N-demetylowego metabolitu (183C91), uległy podwojeniu. U pacjentów przyjmujących cymetydynę zaleca się maksymalną dawkę 5 mg zolmitryptanu na dobę. Na podstawie ogólnego profilu interakcji nie można wykluczyć interakcji ze specyficznymi inhibitorami CYP1A2. Dlatego takie samo zmniejszenie dawki zaleca się w przypadku substancji tego typu, m.in. fluwoksamina i chinolony (np. cyprofloksacyna).

Selegilina (inhibitor MAO-B) i fluoksetyna (SSRI) nie prowadziły do ​​interakcji farmakokinetycznych z zolmitryptanem. Istnieją jednak doniesienia opisujące pacjentów z objawami odpowiadającymi zespołowi serotoninowemu (w tym zmieniony stan psychiczny, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po zastosowaniu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) oraz tryptanów (patrz Ostrzeżenia i przestrogi).

Podobnie jak w przypadku innych 5HT_1B/1D-agoniści receptorów, zolmitryptan może opóźniać wchłanianie innych leków.

Jednoczesne podawanie innych 5HT_1B/1D-agonistów w ciągu 24 godzin po leczeniu zolmitryptanem należy unikać. Podobnie podanie zolmitryptanu powinno nastąpić w ciągu 24 godzin od zastosowania innego 5HT_1B/1D- unika się agonistów.

Kategoria B:3

Bezpieczeństwo stosowania tego leku u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Ocena badań na zwierzętach nie wskazuje na żadne bezpośrednie działanie teratogenne. Jednak niektóre wyniki badań embriotoksyczności wskazują na obniżoną żywotność zarodków. Podanie zolmitryptanu należy rozważyć tylko wtedy, gdy oczekiwane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Grupa IVa

Badania wykazały, że zolmitryptan przenika do mleka zwierząt w okresie laktacji. Brak danych dotyczących przenikania zolmitryptanu do mleka kobiet karmiących piersią. Dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania zolmitryptanu kobietom karmiącym piersią. Narażenie dziecka można zmniejszyć, unikając karmienia piersią przez 24 godziny po spożyciu.

Wszelkie działania niepożądane są zwykle przemijające, zwykle pojawiają się w ciągu 4 godzin po podaniu i nie mają większej częstości po wielokrotnym podaniu i ustępują samoistnie bez dalszego leczenia.

Następujące definicje odnoszą się do częstości występowania działań niepożądanych: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1 / 10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Działania niepożądane przedstawiono w każdym zakresie częstotliwości w malejącej kolejności nasilenia.

Po podaniu zolmitryptanu zgłaszano następujące działania niepożądane:

Układ odpornościowy:

Rzadki:reakcje nadwrażliwości, w tym pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne.

Ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy:

Zwykły:nieprawidłowe lub zaburzone czucie, zawroty głowy, ból głowy, przeczulica, parestezje, senność, uczucie ciepła.

Serce:

Zwykły:palpitacje.

Mniej popularne:częstoskurcz.

Bardzo rzadkie:zawał mięśnia sercowego, dusznica bolesna, skurcz naczyń wieńcowych.

Naczynia krwionośne:

Mniej popularne:nieznacznie podwyższone ciśnienie krwi. Przemijający wzrost ogólnoustrojowego ciśnienia krwi.

Przewód pokarmowy:

Zwykły:ból brzucha, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, dysfagia.

Bardzo rzadkie:niedokrwienie lub zawał (np. niedokrwienie jelit, zawał jelit, zawał śledziony), które mogą objawiać się krwawą biegunką lub bólem brzucha.

Układ mięśniowo-szkieletowy i tkanka łączna:

Zwykły:osłabienie mięśni, ból mięśni.

Nerki i drogi moczowe:

Mniej popularne:wielomocz, częste wypróżnienia.

Bardzo rzadkie:konieczność opróżnienia pęcherza.

Objawy ogólne i/lub objawy w miejscu podania:

Zwykły:astenia, uczucie ciężkości, ból lub ucisk w gardle, szyi, nogach, ramionach lub klatce piersiowej.

Niektóre objawy mogą być częścią samego ataku migreny.

Zdrowi ochotnicy, którym podano doustnie pojedynczą dawkę 50 mg, na ogół doświadczali sedacji.

Okres półtrwania w fazie eliminacji zolmitryptanu w tabletkach wynosi od 2,5 do 3 godzin (patrz Farmakokinetyka), a monitorowanie pacjentów po przedawkowaniu leku Zolmitryptan Actavis w postaci tabletek należy kontynuować przez co najmniej 15 godzin lub do czasu utrzymywania się objawów.

Nie ma specyficznego antidotum na zolmitryptan. W ciężkich zatruciach zaleca się leczenie intensywnej terapii, które obejmuje zapewnienie i utrzymanie drożności dróg oddechowych, zapewnienie odpowiedniego natlenienia i wentylacji oraz monitorowanie i leczenie wspomagające układu sercowo-naczyniowego.

Nie wiadomo, jaki wpływ ma hemodializa lub dializa otrzewnowa na stężenie zolmitryptanu w surowicy.

Mechanizm akcji

Wykazano, że zolmitryptan jest selektywnym agonistą wobec 5HT_1B/1D-receptory pośredniczące w skurczu naczyń. Zolmitryptan ma duże powinowactwo do ludzkiego rekombinowanego 5HT_IB- i 5HT_ID-receptorów i małe powinowactwo do 5HT_IA-receptory. Zolmitryptan nie ma istotnego powinowactwa ani działania farmakologicznego na inne podtypy receptorów 5HT (5HT₂, 5HT₃, 5HT₄) lub receptory adrenergiczne, histaminergiczne, muskarynowe lub dopaminergiczne.

Efekt farmakodynamiczny

W modelach zwierzęcych podawanie zolmitryptanu prowadziło do skurczu naczyń krwionośnychtętnica szyjna. Ponadto badania na zwierzętach wskazują, że zolmitryptan hamuje ośrodkową i obwodową aktywność nerwu trójdzielnego, hamując uwalnianie neuropeptydów (peptydu związanego z genem kalcytoniny [CGRP], wazoaktywnego peptydu jelitowego [VIP] i substancji P).

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo

W badaniach klinicznych z zwykłymi tabletkami zolmitryptanu działanie było widoczne już po 1 godzinie, podczas 2 i 4 godzin obserwowano nasilone działanie na ból głowy i inne objawy migreny, takie jak nudności, światłowstręt i fonofobię.

Gdy zolmitryptan jest podawany w postaci zwykłych tabletek doustnych, działanie jest takie samo w przypadku migreny, zarówno z aurą, jak i bez aury, oraz w przypadku migreny związanej z menstruacją. Nie wykazano, aby zolmitryptan podawany w postaci zwykłych tabletek doustnych podczas aury zapobiegał migrenowym bólom głowy, dlatego lek Zolmitryptan Actavis należy przyjmować w fazie migrenowego bólu głowy.

Populacja pediatryczna

W kontrolowanym badaniu klinicznym z udziałem 696 nastolatków z migreną nie wykazano wyższości tabletek zolmitryptanu w dawkach 2,5 mg, 5 mg i 10 mg w porównaniu z placebo. Efektu klinicznego nie można było wykazać.

Wchłanianie

Po doustnym podaniu ludziom zwykłych tabletek zolmitryptanu, zolmitryptan jest szybko i dobrze wchłaniany (co najmniej 64%). Średnia biodostępność substancji macierzystej wynosi około 40%. Istnieje aktywny metabolit (metabolit N-demetylowy), który jest również 5HT_1B/1D-agonista receptora, który w modelach zwierzęcych jest od 2 do 6 razy silniejszy niż zolmitryptan.

U zdrowych ochotników po podaniu pojedynczej dawki zolmitryptan i jego aktywny metabolit, N-demetylowy metabolit, wykazują proporcjonalność do dawki w odniesieniu do AUC i Cmax._maksw zakresie dawek od 2,5 do 50 mg. Wchłanianie zolmitryptanu jest szybkie. U zdrowych ochotników 75% C_maksw ciągu 1 godziny i później stężenia zolmitryptanu w osoczu utrzymują się na mniej więcej tym poziomie przez 4-5 godzin po podaniu.

Pokarm nie wpływa na wchłanianie zolmitryptanu. Nic nie wskazywało na kumulację zolmitryptanu przy wielokrotnym podawaniu.

Stężenie zolmitryptanu i jego metabolitów w osoczu jest mniejsze w ciągu pierwszych 4 godzin po przyjęciu leku podczas napadu migreny w porównaniu z okresem bez migreny. Sugeruje to opóźnione wchłanianie, zgodne z opóźnionym opróżnianiem żołądka obserwowanym podczas ataku migreny.

Metabolizm i eliminacja

Zolmitryptan jest głównie eliminowany na drodze biotransformacji w wątrobie, a następnie wydalania metabolitów z moczem. Istnieją trzy główne metabolity: kwas indolooctowy (główny metabolit w osoczu i moczu), analogi N-tlenków i N-demetylowe. Metabolit N-demetylowy jest aktywny, podczas gdy inne nie. Stężenia N-demetylometabolitu w osoczu są w przybliżeniu o połowę mniejsze niż związku macierzystego, więc prawdopodobnie ma on wpływ na działanie kliniczne. Ponad 60% pojedynczej dawki doustnej jest wydalane z moczem (głównie w postaci metabolitu kwasu indolooctowego) i około 30% w kale, głównie jako niezmieniony związek macierzysty. Po podaniu dożylnym średni całkowity klirens osoczowy wynosi około 10 ml/min/kg, z czego jedna czwarta to klirens nerkowy. Klirens nerkowy jest większy niż przesączanie kłębuszkowe, co wskazuje na wydzielanie kanalikowe. Objętość dystrybucji po podaniu dożylnym wynosi 2,4 l/kg. Wiązanie z białkami osocza zolmitryptanu i jego N-demetylowego metabolitu jest małe (około 25%). Średni okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 2,5–3 godziny. Okresy półtrwania metabolitów są podobne, co sugeruje, że ich eliminacja jest ograniczona do szybkości tworzenia.

Populacje specjalne

Klirens nerkowy zolmitryptanu i jego metabolitów jest zmniejszony (7-8-krotnie) u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami, chociaż AUC substancji macierzystej i czynnego metabolitu były tylko nieznacznie większe (odpowiednio 16 i 35%). ) z 1-godzinnymi przyrostami okresu półtrwania do 3 ± 3,5 godziny. Parametry te mieszczą się w zakresach obserwowanych u zdrowych ochotników.

Metabolizm zolmitryptanu jest zmniejszony w przypadku zaburzenia czynności wątroby, proporcjonalnie do stopnia zaburzenia. AUC i C_makszwiększył się odpowiednio o 226% i 50%, a okres półtrwania wydłużył się do 12 godzin u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby w porównaniu z osobami zdrowymi. Ekspozycja na metabolity, w tym aktywny metabolit, była zmniejszona.

Farmakokinetyka zolmitryptanu u zdrowych osób w podeszłym wieku była podobna do farmakokinetyki u młodych zdrowych ochotników.

W badaniach toksyczności po podaniu jednorazowym i wielokrotnym efekty przedkliniczne obserwowano jedynie przy narażeniu, które wyraźnie przekraczało maksymalne narażenie u ludzi.

Wyniki badań toksyczności genetycznejin vitroIna żywonie wskazuje na żadne działanie genotoksyczne w zastosowaniu klinicznym zolmitryptanu.

W badaniach działania rakotwórczego na myszach i szczurach nie obserwowano guzów mających znaczenie kliniczne.

Podobny do innych 5HT_1B/1D-receptoragonister wiążący zolmitryptan do melaniny.

Każda tabletka powlekana 2,5 mg zawiera 2,5 mg zolmitryptanu.

Każda tabletka powlekana 5 mg zawiera 5 mg zolmitryptanu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Każda tabletka powlekana 2,5 mg zawiera 87,7 mg laktozy bezwodnej.

Każda tabletka powlekana 5 mg zawiera 175,5 mg laktozy bezwodnej.

Pełna lista substancji pomocniczych:

Rdzeń tabletki: laktoza bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa, typ A, magnezu stearynian

Otoczka tabletki: hypromeloza (E464), tytanu dwutlenek (E171), polidekstroza, talk, maltodekstryna, triglicerydy średniołańcuchowe, żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czarny (E172) (tylko 2,5 mg), żelaza tlenek czerwony (E172) (tylko 5 mg)

3 lata.

Brak specjalnych instrukcji dotyczących przechowywania

Brak specjalnych instrukcji.